Het einde komt in zicht

Bontardi dushi’s (goedemiddag schatjes),

Allereerst iedereen natuurlijk feliz aña (gelukkig nieuwjaar)!

Julie hebben al lang niks meer via deze weg van mij gehoord, omdat ik het enorm druk heb gehad! Je zal je vast afvragen; kennen ze het woord druk wel op Curaçao? Maar ik heb toch echt nog steeds mijn Nederlandse eigenschappen en dat betekent dat ik het zo druk mogelijk heb.

Voorgaande weken zijn normaal verlopen, doordeweeks stage en in het weekend strand (alsof het zo normaal is). Maar toen kwamen de feestdagen en dan begint het hier te kriebelen! Want zodra ze hier ook maar iets van feest horen, dan pakt iedereen groots uit! Met kerst was bijvoorbeeld alles tot over de top versiert met kerstversiering. Met kerstavond hebben Rianne, Else, Sophie en ik luxe gedineerd met carpaccio en biefstuk (ook groente en aardappels hoor mams ;) Hier dronken we een lekker glaasje prosecco bij die iemand op stage had gekregen. Op eerste kerstdag hebben we lekker aan het zwembad gelegen en hebben onszelf daar getrakteerd op een kerstlunch. ’s Avonds zijn we met zijn vieren gaan gourmetten bij een restaurantje. Op tweede kerstdag zijn we naar het strand geweest en zijn we s avonds naar de bioscoop geweest voor de animatiefilm Sing (die overigens erg leuk was!)

Toen was het nog een kort weekje bikkelen voor school, zodat ik die week in ieder geval al één verslag kon inleveren. Na zelfs ’s avonds aan school te hebben gewerkt, kon ik mijn eerste opdracht vrijdag inleveren. Na vervroegd weekend te hebben gehad, omdat de opvang eerder ging sluiten ivm oud & nieuw, stond er een leuk weekend te wachten. Het weekend begon verbazingwekkend, toen we besloten om voor het eerst op een vrijdagavond thuis te blijven. Niemand ging namelijk op stap, omdat ze allemaal bang waren dat ze het zaterdag met oud & nieuw niet zouden volhouden.

Zaterdag was het overal één groot feest. Een straat achter ons was afgezet met hekken, stond vol met eetkraampjes en er werd overal muziek gedraaid/gespeeld. Daarnaast lag er een duizendklapper van 1,5 kilometer door die straat, die om drie uur werd aangestoken. Ze noemen dat hier een Pagara en het is een traditie dan die aangestoken wordt aan het einde van het jaar. Na een dag vol gezelligheid en al een aantal drankjes hadden we in de avond een strandfeest, wat all inclusive was. Je kan begrijpen dat dit een aardig leuk feestje was ;) Nadat we om 6 uur ’s ochtends naar huis gingen en om 7 uur sliepen, mochten we er alweer om half 9 uit. Voor de wat minder snuggere onder ons; dit is welgeteld 1,5 uur slaap. We wilden namelijk kosten wat het kost meedoen aan de Nieuwjaarsduik, want zo’n warme Nieuwjaarsduik zullen we waarschijnlijk niet meer meemaken. De duik begon om 12 uur ..
Hoezo waren wij er dan al om 10 uur? Voor een Unox muts natuurlijk! Ja, je leest het goed. We hebben maar 1,5 uur geslapen, omdat we er zeker van wilden zijn dat we een Unox muts kregen.
En het is gelukkig gelukt! Na een verfrissende duik met een muts op in 30 graden, hebben we de rest van de dag niets anders gedaan dan geslapen en uitgebrakt op hetzelfde strand. Tot slot zijn we met een groep wat gaan eten bij een restaurantje in de buurt.

Nu de feestdagen voorbij zijn komt het einde van mijn avontuur toch echt in zicht. Het aftellen kan beginnen, want het is tenslotte al de maand waarin het allemaal gaat eindigen. Even een aantal feiten op een rij;
- Nog 15 dagen stage lopen
- Nog 20 dagen voordat mijn eerste vriendinnetje naar huis gaat (Rianne)
- Nog 22 dagen voordat mijn tweede vriendinnetje naar huis gaat (Else)
- Nog 27 dagen totdat ik weer thuis ben

De komende vier weken dus nog heel hard aan school werken en tegelijkertijd heel hard genieten van alle leuke dingen en lieve mensen hier en daarom denk ik dat dit mijn laatste “blog” was.

Ik zie jullie snel in het echt, ayoo ayoo!